Buiten plassen is net muziek
Om half tien was het team uitgezongen en zijn we naar onze hut gegaan. Helaas was er geen (beschikbare) wc in de hut en werden we verzocht buiten om naar de andere hut te lopen voor onze nachtelijke activiteiten. Dat laten 10 eigenwijze dames zich natuurlijk niet zomaar vertellen en dus werd het balkon van de hut omgedoopt tot plee. Tussen de spleten van de latten door was toch een prima alternatief…? Het kletterde naar beneden maar wel onder een prachtige sterrenhemel. Wilco had zich ook onder ons gevoegd en had nog steeds last van zijn keel en moest regelmatig hoesten.
Gisteren aangekomen in de Albert 1 Hut, het was een zware beklimming. Na aankomst hebben we in de hut ‘genoten’ van het eten. We hadden het echt nodig om bij te tanken en wonder boven wonder was er een mini concert gepland van de knappe Franse Olivier. Voor Wilco was dit zijn eerste keer in de Albert 1 met 10 dames, laat staan een knappe gitarist die de boel een beetje gezellig maakte. Het grappige was dat we eerder die dag de gitarist al op de berg waren tegengekomen terwijl hij ons in no time inhaalde…bepakt en bezakt met gitaar en al. Ons team heeft duidelijk laten merken dat we ook voor de gezelligheid gaan en hebben allen uit volle borst meegezongen. Helaas kregen we Linda dit keer niet zo ver om op de tafel te dansen.
Om half 8 zaten we aan het ontbijt met het team en zijn ons vervolgens klaar gaan maken voor de tocht naar de gletsjer. Met stijgijzers en ice pick richting de gletsjer naast Albert 1 om onze gletsjer technieken te oefenen. Dit was voor iedereen geweldig vooral in de prachtige omgeving. Wilco heeft geprobeerd ons alle technieken van het lopen met stijgijzers tot het lopen in touwgroepen te leren en was na afloop zeer tevreden. Na onze training zijn we weer bergafwaarts gegaan.
Het afdalen ging sneller dan het stijgen uiteraard maar we moesten desondanks wel ons hoofd erbij houden. De meeste ongelukken gebeuren tijdens het afdalen. Met het team gaat het goed, hier en daar een blaar maar verder gaat alles prima. Nu staan de dames in de keuken voor het diner, verse tomatensoep (uiteraard hadden we geen zeef hier dus worden de verse tomaten met de hand fijngeknepen) en een goed bord pasta. Wilco is inmiddels naar het weerstation om de voorspellingen van komende dagen te checken en een plan te maken. Nog een laatste overleg met de gidsen en dan start de ‘echte’ expeditie naar de Mont Blanc…? Spannend!
