Het Ladiesteam
Mirjam Janssen
Toen ik voor het eerst van de expeditie hoorde, dacht ik, ik wil mee. Waarom? Tja..waarom niet?!
Het is gewoon zo ontzettend gaaf en stoer om te doen! Wat er door je heengaat als je bovenop die top staat…dat wil ik voelen. Je moet immers alles tenminste één keer in je leven gedaan hebben. Niet later hoeven denken..had ik maar. De wereld op alle mogelijke manieren ontdekken, ervaren, beleven, proeven. Je grenzen opzoeken en verleggen, zowel lichamelijk als geestelijk. Uit het leven halen wat erin zit en daar met volle teugen van genieten. Klinkt allemaal heel cliché en simpel maar zo is het wel.
Helemaal speciaal is het dat we met een groep vrouwen naar die top gaan en op die manier ook nog eens extra aandacht vragen voor meisjes in ontwikkelingslanden.
[framed_box]Mont Blanc…here we come! :)[/framed_box]
Miriam Rapon
Al van jongs af aan ben ik een kleine avonturier voor wie het allemaal niet snel, hoog of ver genoeg kon zijn. Vanuit een semi-topsport verleden heeft sport altijd voorop gestaan voor me. Tijdens en na mijn studie in mijn eentje met een rugzak een paar maanden per jaar op reis gegaan. Tijdens iedere reis wel een berg beklommen of hikes gedaan. Na de vele hikes en bergen in Nieuw Zeeland het virus te pakken gekregen. Naast hardlopen, snowboarden, surfen en tennis werden toen ook (rots)klimmen en bergwandelen toegevoegd aan het lijstje.
Op 18 maart 2008 stond ik op de top van de Kilimanjaro. De eerste ‘echte’ berg voor mijn gevoel. Dat smaakte naar meer! Vrij snel na terugkomst meteen plannen gemaakt voor nieuwe expedities. Van weekendjes in de Alpen tot mijn laatste expeditie naar Mt. Aconcagua in Argentinië.
Waarom die hoge toppen? Een vraag die vaak gesteld wordt. Tja de legendarische uitspraak van Mallory: “Because it’s there” is niet te evenaren. Voor mij gaat het zeker ook om de uitdaging van je leven aan te gaan. Telkens weer opnieuw. De voorbereiding, de spanning en uiteindelijk de reis. Een doel voor jezelf stellen en daar naar toe werken. Naar een omgeving gaan waarin elke stap die je zet net zo spannend is als de vorige. Alles wat je ‘thuis’ noemt laat je achter je, je gaat op pad met louter jezelf, je kracht en zwaktes, ambitie, hoop en ervaring. Met een groep diezelfde weg bewandelen met hetzelfde doel is geweldig. Ergens voor gaan en mogelijkheden zien. Alles is mogelijk. Ik wil het meemaken, intens en met alles wat erbij komt kijken.
[framed_box]“Keep doing the things that scare you the most. Maybe you get what you wished for. Maybe you get more than you could of imagined.” [/framed_box]
Leonie Meine Jansen
Na mijn studie Film- en Televisiewetenschap heb ik veel televisiewerk gedaan. Dat vind ik nog steeds leuk, maar ik wil meer, meer inbreng en meer doen met m’n creativiteit. Nu werk ik 3 dagen in de week in een Italiaans Delicatessenwinkeltje en ben ik de rest van de week als freelancer aan de slag. Ik zing (zowel solo als met band, zie www.mustache.nl), fotografeer, presenteer, schilder, acteer, maak muziek, kook en schrijf liedteksten en cabaret. Kortom: u roept maar, ik doe het! Bijna alles is mogelijk. En dat klopt wel met wie ik ben. Ik streef ernaar om alles te doen wat ik leuk vind. En kan het niet zoals het moet, dan gaat het zoals het kan. Er kan namelijk vaak zoveel! Meer dan je denkt. Door cultuur, opvoeding en omstandigheden zit een mens vaak vast in bepaalde (denk)patronen. Ik probeer daar anders in te staan en streef ernaar grenzen te verleggen, blikken te verruimen en verder te denken.
Ik ben heel blij dat ik mijn kansen kán benutten en besef me goed, ook door het door ons gekozen project, dat ik het geluk heb gehad hier in Nederland geboren te worden. Ik ben vrij om mijn idealen achterna te gaan, ik kán kiezen. Het is mooi dat we op deze manier aandacht kunnen vestigen op een groep meisjes die niet zelf kan kiezen hoe hun leven en lijf eruit ziet.
Dus toen koos ik voor de Mont Blanc… Tja, ik hou van de bergen en wilde mezelf weer een (sportief) doel stellen. Op reis ga ik surfen, hiken, fietsen en hier in Nederland loop ik hard, wandel en dans, maar zo’n berg vraagt weer een heel andere aanpak en dat is leuk. Het is een totaal nieuwe wereld die voor me opengaat, zowel op fysiek als op mentaal gebied. Ik ben heel nieuwsgierig naar alles wat er nog gaat komen. Tot nu toe vind ik de voorbereiding, het trainen, het groepsproces gaaf. Door jezelf buiten je eigen ‘comfort zone’ te plaatsen, leer je alles in een ander perspectief te zien. Soms best confronterend, maar daar is nog nooit iemand slechter van geworden.
