Haal het beste uit jezelf!
Mijn naam is Sven Balk, 33 jaar oud en geboren en getogen in Landgraaf. Ik ben werkzaam bij Adelante als teammanager binnen de volwassenenrevalidatie. In 2002 ben ik begonnen als fysiotherapeut binnen Adelente dat toen nog Stichting Revalidatie Limburg heette. Vanaf mijn stageperiode van de opleiding fysiotherapie en eigenlijk zelfs al daarvoor had ik al voor ogen dat ik ooit binnen Adelante zou gaan werken. De uitstraling van deze stichting vond ik enorm goed passen bij mij en mijn ambities. Uiteindelijk is dat ook gebleken en ben ik behoorlijk verknocht aan dit bedrijf. De huidige slogan “haal het beste uit jezelf” bleek voor mij al relevant vanaf mijn eerste stap binnen Adelante in 2002. Mijn taak is erin gelegen dat ik moet zorgen dat de mensen op de werkvloer het beste uit zichzelf en hun revalidanten halen door te sturen vanuit de inhoud en de beheerskant.
Sportiviteit is een kenmerk dat zich pas op latere leeftijd bij mij heeft ontwikkeld. In het verleden heb ik vooral op het voetbalveld rondgelopen maar door studie werd de verplichting van sporten op vaste tijdstippen een bijna onmogelijk opgave. O.b.v. deze wetenschap ben ik gaan zoeken naar sporten die ik zelf kan indelen. Uiteindelijk ligt mijn passie nu bij het fietsen. Ik stap het liefst op de racefiets maar ook op de mountainbike kan ik mijn energie goed kwijt.
Mijn vriendin is al haar hele leven sportief. Ze geeft al jaren aerobic-lessen en is onlangs gestart met een nieuw concept, MOFIT. Dit is een concept waarin inspanning en ontspanning centraal staat. Onze gedeelde passie, sporten, maakt dat we in ons drukke bestaan met twee kleine meisjes van elkaar begrijpen dat we energie in sporten willen steken.
Naast het feit dat ik werk en sport ben ik al sinds mijn zesde jaar lid van de Koninklijke Fanfare Aloysiana te Schaesberg alwaar ik het melodisch slagwerk bespeel.
Mijn uitdaging in deze expeditie is gelegen in het feit dat ik graag grenzen wil verleggen. Ik heb altijd veel lol gehad aan sportieve activiteiten die verder gaan dan de normale activiteiten. Extreem lange wandeltochten en extreem lange fietstochten waarbij toch weer altijd de vraag is of het eindpunt gehaald kan worden motiveren mij enorm om een stapje verder te gaan dan “de grens”.
Verder is dit een leuke manier om je collega’s op een andere manier te leren kennen en ontwikkelt zich m.i. een soort teambuilding die verder reikt dan alleen het gevoel dat we samen de berg op gaan. Hopelijk kunnen we dit ook uitstralen naar onze collega’s die thuis achterblijven. En tot slot, wie krijgt geen goed gevoel van het feit dat hij een positieve bijdrage kan leveren aan een goed doel: een recreatieruimte voor patiënten met niet-aangeboren hersenletsel!
Ik heb er enorm veel zin in en hoop vurig dat we dat Adelante vlaggetje op 8 of 9 september op de top van de Mont Blanc kunnen planten!
