Emoties op 3.800 meter
Start toppoging
Vanochtend zat iedereen stilletjes aan het ontbijt. Niet omdat het team uitgekeken was op elkaar, maar vanwege de zenuwen. In gedachten werden de rugzakken in- en weer uitgepakt. Dat deed men na het ontbijt nogmaals. Weer de rugzak uitpakken, checken wat neem ik wel mee wat laat ik achter, en weer inpakken. Toen eindelijk iedereen tevreden was over de inhoud van de rugzak werd deze door de gidsen veel te zwaar bevonden. Opnieuw overwegen wat wel en niet mee richting top moest dus. Sven heeft tevens voor vertrek nog 5 deelnemers ingetaped. Nadat iedereen zich goed had ingesmeerd, je kunt hier vandaag levend verbranden als je je niet beschermd, kon men de teambus in stappen op weg naar Les Houches.
In een laag tempo klom men richting Tette Rousse hut op 3.100 meter. Daar werd wat gegeten en had het team goed zicht op het gevaarlijke ‘Grande Couloir’. Dit is een passage waar het team langs moet en waarbij het mogelijk is dat er steenslag is. Net voordat het eerste groepje de oversteek wil maken, komen er diverse keien naar beneden stuiteren. Erg gevaarlijk, je weet niet welke kant ze op springen als ze de rotswand raken. Nadat het rustig is qua steenslag, gaan de teamleden 1 voor 1 het couloir door. Aan de overkant worden de touwgroepen geformeerd en gaat men in touwgroep verder omhoog. De touwgroepen zijn:
1) Wilco, Wim, Paul.
2) Fabrizio (gids), Silvie, Jeroen.
3) Manuel (gids), Sandra, Sven.
4) Guliano (gids), Jean Paul, Leonore.
Het echte werk kan beginnen, geeft Paul aan en zegt veel aan de training in de klimhal gehad te hebben. Moe maar voldaan druppelden de teamleden de Goûter Hut binnen. Moe van de inspanningen en de geleverde prestaties, kwamen de emoties los op 3.800 meter. Tranen van emotie maar vooral vanwege de overwinning, het besef dat men grenzen heeft verlegd!
Wat mij verbaasd heeft, is dat het erg rustig in de Goûter Hut blijkt te zijn. Dat heeft me in de voorbereidende organisatie veel ‘zorgen’ opgeleverd. Veel bellen met de strenge ‘manager’ van de hut die me uiteindelijk de garantie gaf dat de groep ‘SRL’ (ten tijde van reservering was dit nog de groepnaam), op de wachtlijst stond. Nu blijkt het team allemaal een bed te hebben. De laatste keer dat ik met Wilco op de Mont Blanc was, konden we op een houten bankje in de keuken slapen. Maar goed, het team heeft lekker gegeten en Jean Paul kon zelfs genieten van een biertje welke Leonore in haar rugzak mee omhoog had genomen. Helaas is de fotocamera van Leonore honderden meters naar beneden de diepte ingestort. Hopelijk kan iemand anders straks de topbeelden maken. Overigens had het team ook nog een blikje knakworst meegenomen zodat iedereen een borrelworstje had tijdens het wegdrinken van vele liters water.
Topplanning
Op het moment dat ik Paul aan de telefoon heb, geniet het team van een fantastische zonsondergang. Het is erg helder en het uitzicht op het Mont Blanc massief is inmens. De planning is om vannacht rond 02.30 uur op te staan, net voordat alle andere teams ontwaken. Dan spullen bij elkaar zoeken, gereedstaande rugzak pakken en naar de gemeenschappelijke ruimte om een Adventure Food ontbijtje naar binnen te werken. Beetje bijkomen, goed drinken en dan ……….. stijgijzers onder, gordel om, inhaken in het touw en GO GO GO! De touwgroepen proberen voor 03.00 uur te vertrekken. Tussen 07.00 uur en 11.00 uur zal het team bij goede omstandigheden de top van de 4.810 meter hoge Mont Blanc bereiken.
Alle teamleden erg veel succes toegewenst tijdens de toppoging!
Niels Koekkoek
BaseCamp-NL
Het is druk SMS verkeer. Om 17.00 uur de eerste ‘we hebben de Gouter Hut bereikt’. Om 19.00 uur de tweede met meer detailinformatie van Wilco. Rond 20.15 krijg ik Paul aan de lijn die de berichten met details aanvult en de topplanning afgeeft. Hieronder een samenvatting.
