Het Ladiesteam
Aude Diepenhorst, 1976
Avontuur! In Pakistan hoefden we daar niet veel moeite voor te doen. Tijdens mijn studie was er ook tijd en geld genoeg om elk jaar een verre reis te maken en spannende dingen te doen. Maar met mijn eerste echte baan, werd het allemaal wat minder makkelijk. De dromen en plannen stapelden zich op; duiken in de Filippijnen, met vriendinnen in een brakke Peugeot de Franse wijnstreek onveilig maken, parachute springen, basecamp Everest …. The list goes on and on. Onrustig? It’s my middle name. Maar ik heb er wat op gevonden. Geld of geen geld, tijd of niet, met of zonder travel mate – gewoon gaan! Vandaar dus ook de MB beklimming. Snowy peaks, afzien, het uiterste van jezelf vergen en samen met een groep bijzondere mensen iets doen wat je nooit meer zal vergeten. Ik heb er zo’n onwijze zin in!
De link met de Because I am a Girl campagne van Plan Nederland maakt het extra bijzonder. Mijn bureau staat zo verschrikkelijk ver weg van de kinderen waar ik voor werk dat ik me daar stiekem heel ongelukkig over kan voelen. De reizen die ik voor Plan maakte naar Pakistan, Indonesië, China, Filippijnen en Sri Lanka waren elke keer een flinke eye opener en de power die ik daar voelde bij zowel de lokale Plan medewerkers als de mensen voor wie we het allemaal doen was enough to have me bouncing up and down met nieuwe inzichten, kennis, plannen, bewondering, respect en energie. Misschien dat Mali wel de volgende bestemming wordt. Om te zien hoe het project loopt waar we met de beklimming geld voor ophalen.
Linda Schreefel
Samen met mijn man Evert heb ik een saunabedrijf in het centrum van Haarlem. Aangezien wij allebei echte saunaliefhebbers zijn is dat natuurlijk het mooiste wat er is: iedere dag je hobby uitvoeren. Ik ben daar de kok, maar ook de masseur, de schoonmaker, de juffrouw van de administratie èn de dame achter de bar, kortom nooit saai.
2 jaar geleden kwamen we via een saunaklant in aanraking met ‘naar nieuwe hoogten’. Hij vroeg ons of we zin hadden om mee te gaan de Mont Blanc op, zij hadden nog een paar sportievelingen nodig om hun groep compleet te maken. Aangezien wij allebei fanatieke bergwandelaars zijn waren we meteen enthousiast. Het was alleen een beetje lastig om allebei tegelijk te gaan, zowel in praktische zin met ons bedrijf, als ook in financieel opzicht. Bovendien vind ik het eigenlijk iets wat je beter apart kunt doen, op die manier is het meer je eigen ‘project’. Dus zo geschiedde: Hij 2 jaar geleden, en nu ik.
Waarom doe je zoiets? Tsja, dat weet ik eigenlijk niet precies. Het lijkt me gewoon vet gaaf om boven op die top te staan!
Ik heb al wel bergwandelingen gemaakt naar zo’n 3000 meter, en dat vind ik echt geweldig. Het heeft me altijd wel getrokken om dan nog verder te gaan, maar zonder gids durfde ik dat nooit. Ook de fysieke uitputtingslag vind ik mooi, gaan tot het gaatje, de grens opzoeken van wat je kunt. Ik vergelijk het een beetje met een mooie schaatstocht op natuurijs, je geniet van de natuur en ondertussen lijd je pijn, maar toch geniet je ervan met volle teugen. Terwijl je bezig bent is het afzien, maar daarna is het een onbeschrijfelijk voldaan gevoel. Op zo’n moment voel je je ongelofelijk stoer, je kunt de hele wereld aan…..
Het goede doel van ‘Because I’m a girl’ maakt de hele expeditie nòg weer even mooier dan het al is. Als we met z’n allen de top kunnen halen èn ook nog een mooi bedrag kunnen ophalen voor meisjes in de derde wereld is het project voor mij mèèr dan
Elke Verhoeks (1975)
Voor mij in ieder geval wel. Een andere drijfveer is dat ik ruim een jaar iedere dag op die witte top heb uitgekeken. Als de top zichtbaar was vanuit mijn slaapkamer dan was het mooi weer! Alsof ik m al jaren heb gezien maar nu echt kennis mag maken. Geregeld ben ik door mijn passie voor skiën in de buurt van die witte reus…hoe leuk als je die top dan ziet en weet; been up there, done that!
De combinatie met Plan Nederland, Because I am a Girl en het fondsenwervende aspect voor een geweldig project maakt het voor mij een topcombinatie. Ik werk iedere dag met veel plezier voor Plan Nederland en dan ook nog op een sportieve manier een bijdrage kunnen leveren maakt alles compleet.
[framed_box]”Let’s contribute to a better and more equal world and climb the mountain of your dreams.
It’s all about challenging yourself, and inspiring others!”[/framed_box]
Elke Verhoeks
Jeanette Vlietman
Inmiddels zijn enkele maanden verstreken en –los van de vraag of ik de top ga halen- de expeditie is voor mij nu al een geslaagde missie. Ben actief gaan sporten en heb zelfs het roken eraan gegeven. De top halen is mooi, maar van de weg er naar toe kan ik minstens zo genieten. Ik weet niet meer wie het gezegd heeft, maar het gaat niet om de bestemming maar om de reis. Inmiddels hebben we ook het Ardennen weekend achter de rug. Ik heb tijdens dat weekend heel veel angsten overwonnen, langs rotswanden geklommen, van boomtop naar boomtop via kabels en abseilen…. We hebben zonder licht door grotten gekropen brrr wat ik allemaal gevoeld heb, met mijn handen door drek waarvan je liever niet wil weten wat het is…tja claustrofobie kan je dus ook overwinnen. De eerste avond heb ik nog geprobeerd om onder de sterrenhemel te slapen….kreeg het al benauwd bij het zien van het tentje waar we met 8 man nou ja vrouwen in moesten slapen….helaas begon het toch net iets te hard te regenen…..
Tot slot voor hen die daarin geïnteresseerd zijn: ik ben 49 jaar, woon in het plaatsje Heveadorp (zie het maar als de beboste buitenwijk van Arnhem) en ben vrijgezel. Alhoewel, dat is ook niet helemaal waar. Ik leef samen met mijn trouwe viervoeter Dali. Een schat van een hond die ik uit een asiel uit Spanje heb gehaald. Het zal wel even wennen zijn om zonder Dali weg te gaan, maar ja, de kans om de Mont Blanc te klimmen wil ik me niet laten ontglippen. Het virus is nog lang niet uitgewoekerd….!
