Dat is ver! Wilco en Bela roeien de Stille Oceaan over

Roeien op de Stille Oceaan is geen peulenschil. “Qua stromingen en temperaturen is het ‘next level’. Er zijn maar dertig boten voor ons die dit gedaan hebben, we weten niet echt hoe gevaarlijk dit nou is. We kunnen wel zo veel oefenen, maar de grote golven, daar kun je niet voor trainen.” De tocht over een afstand van 4500 kilometer moet zes tot acht weken duren.

De allergrootste uitdaging op de boot is schoon drinkwater krijgen. “In Nederland lijkt de kraan een oneindige bron en gebruiken we dus 140 liter per dag, op de boot zal dat maar 10 liter zijn.” Maar ook daar zullen ze voor moeten werken. “Water maken kost enorm veel moeite, zonder techniek komen we er niet aan.” Op de roeiboot zit een grote compressor met filters waar het zoute zeewater doorheen wordt gepompt.

Voor Wilco is dit niet zijn eerste avontuur, hij is een echte beroepsavonturier en heeft in het verleden de Mount Everest beklommen zonder extra zuurstof en is gewond geraakt op de K2. Maar wat drijft Wilco om op avontuur te blijven gaan? “Een mensenleven is te kort, we kunnen zo ontzettend veel moois doen. Toen ik ja zei op dit avontuur, zei mijn vrouw: ‘Je ogen fonkelen weer’.”

Bela roeide eerder de Atlantische Oceaan over met haar vrouwenteam ‘Dutchess of the sea’ en kwam bij Wilco met dit idee. Wilco zag het eerst niet zitten. “Ik dacht, ik ben geen roeier en ik kan dit niet. Tot Bela zei: ’Maar het is toch mentaal, Wilco’. Je kan heel veel dingen verzinnen om het niet te doen, maar je moet het gewoon doen.”

En of ze hun familie dan niet gaan missen? Dat valt wel mee, aldus Bela, “Ze hebben al heel wat meegemaakt. Het is een kwestie van vertrouwen vanuit beide partijen.” En ook voor Wilco’s thuisfront hoort dit erbij. “Ze zijn het gewend en dat er risico’s aan zitten, weten wij. We doen er alles aan om die risico’s te verkleinen.”