Studenten TU/e bouwen een zonnemobiel voor de Zuidpool
EINDHOVEN – Gigantische gletsjerspleten verborgen onder een pak sneeuw, ijzige wind en natuurlijk extreme kou. Antarctica is misschien wel de moeilijk begaanbaarste plek op aarde, en zeker de koudste. Geen plek voor een voertuig dat op zonne-energie rijdt. Toch wil bergbeklimmer en avonturier Wilco van Rooijen precies zo’n voertuig op de Zuidpool laten rijden. Twee eerdere pogingen mislukten. Nu krijgt hij hulp uit Eindhoven.
,,Dat plan heb ik al heel lang”, zegt Van Rooijen (53). ,,Ik wil een voertuig op zonne-energie bouwen dat naar het einde van de wereld kan rijden, ons laatste ongerepte continent.” Hij wil met zijn missie onder meer aandacht vragen voor het Verdrag van Antarctica, dat in 2048 verloopt.
Een Marsrover voor Antarctica
Van Rooijen is ondertussen toe aan zijn derde poging. Deze keer riep hij de hulp in van elf TU/e-studenten. Zij hebben zich verenigd in Team Polar. ,,We willen een autonoom rijdend, duurzaam voertuig bouwen”, zegt student Magnus Frankevoort (20). ,,Vergelijkbaar met de Marsrover, alleen dan een voor Antarctica.”
Verhaal gaat verder onder de afbeelding.
Team Polar wil een voertuig maken dat geschikt is voor autonoom onderzoek. Op dit moment is onderzoek in Antarctica duur en alles behalve duurzaam. ,,Dat gebeurt met gigantische zeswielige Toyotatrucks”, zegt Ewout Hulscher (21). ,,En je hebt daar natuurlijk geen tankstations.” Vliegtuigen en helikopters voeren grote vaten benzine aan.
Dat kan beter, denken de studenten. Sinds een jaar smeden ze plannen. In 2023 willen ze het eerste prototype van hun Antarcticarover klaar hebben. Tot die tijd zijn er nog veel hobbels te nemen.
Verhaal gaat verder onder de afbeelding.
Bodemspleten en bergen van 4000 meter
Want de omstandigheden in Antarctica zijn nou niet bepaald gunstig. Het is de koudste plek op aarde. De ijzige wind is berucht. Net als de crevassis, bodemspleten van vaak een paar honderd meter diep, die aan het oog zijn onttrokken door een dik pak sneeuw. ,,Er zijn daar bergen tot 4000 meter hoog, maar ook meren onder het ijs en gigantische gletsjerspleten”, zegt Van Rooijen.
,,Die auto kon uiteindelijk gewoon niet tegen Antarctica op.”
Hij weet maar al te goed dat zijn plan niet eenvoudig is. Eerder klopte hij aan bij de Hogeschool van Utrecht. In 2011 presenteerde een groep studenten de Antarctica-auto. Maar dat gevaarte zou het zuidelijke continent nooit bereiken. Er was onvoldoende geld. ,,En die auto kon uiteindelijk gewoon niet tegen Antarctica op”, zegt Van Rooijen.
‘Vorige auto reed maar 100 kilometer’
Een paar jaar later probeerde Van Rooijen het nogmaals. Deze keer met afvalpionier Edwin ter Velde. Ze bouwden de Solar Voyager, deels van gerecycled plastic. Maar nog voor de reis begon, haakte Van Rooijen door een verschil van inzicht af. Tijdens de generale repetitie op IJsland bleek de auto volgens Van Rooijen niet te voldoen aan de eisen: ,,Er werd een auto gebouwd waarvan ik zei: het is gevaarlijk als je hiermee over Antarctica rijdt. Als mensen daar zelf niet voor open staan, moeten ze het maar ervaren.” Dat is volgens hem ook gebeurd: ,,Die auto heeft het maar honderd kilometer volgehouden.”
Team Polar is nog geen officieel studententeam van de TU/e. Ze maken wel deel uit van de TU/e Innovation Space en de Honors Academy, waarbij studenten twee jaar onderzoek doen onder begeleiding van een coach. Hulscher en Frankevoort denken dat Team Polar uiteindelijk wel officieel TU/e-erkend wordt: ,,We zijn alleen maar aan het groeien nog.”
