“The Next Level” Hoe WIL jij later herinnerd worden? #CleanTechTomorrow @2048Antarctica
“HOE WIL JIJ HERINNERD WORDEN?”
Met een autonoom en zelfsturend onderzoeksvoertuig gebouwd van afval en gedreven op zonne-energie naar de zuidpool. Dat is een onderdeel van missie 2048Antarctica, geinitieerd door bergbeklimmer Wilco van Rooijen.
Waarom? Om de mensen slimmer, duurzamer en bewuster met onze wereld om te leren gaan. Maar 2048 dat is nog zover weg! Helemaal niet, de wereld van morgen start bij de wereld die we vandaag achterlaten. En die is niet in hele beste staat. Toch is Wilco optimistisch. Want als de mens al zijn welwillende ‘knappe’ koppen bij elkaar zet, dan kunnen we het onmogelijke mogelijk maken.
Mensen zullen je voornamelijk als bergbeklimmer kennen, maar je bent ook op expeditie naar de Poolgebieden geweest.
“Klopt, ik ben op de drie polen geweest. De geografische Noord- en Zuidpool en de hoogste ‘pool’ de Mount Everest. Samen met Marc Cornelissen ben ik in 1997 zeventig dagen op de Noordpool geweest. Het was toen zó koud dat open stukken binnen een nacht dichtvroren, maar dat is inmiddels allemaal veranderd. In 2015 ging Marc opnieuw naar de Noordpool om onderzoek te doen of poolijs nog aangroeit in de zomer. Samen met Philip de Roo is hij toen door het ijs gezakt. Het is schokkend als je als mens niet meer kunt vertrouwen op je ervaringen in het verleden. Waar blijf je dan?”
Tijdens expedities word je misschien eerder geconfronteerd met de gevolgen van klimaatverandering?
“Dat ben ik niet met je eens. Overal om ons heen zijn de gevolgen merkbaar, maar we sluiten onze ogen ervoor. Terwijl de luchtvervuiling toeneemt en de zeespiegel stijgt. Ik ben een enorme optimist, maar waarom moeten we met zijn allen eerst tegen een betonnen muur lopen om te beseffen dat we moeten veranderen? Terwijl iedereen het onderbuikgevoel allang heeft.”
Waar gaat het dan mis? Waarom voelen we de urgentie niet?
“Omdat we dénken dat we rationeel zijn. We proberen mensen nog steeds te overtuigen met cijfertjes. Maar daar overtuig je mensen niet mee. Met verhalen en beleving wel. En daar komt bij dat we niet willen begrijpen dat één individu al een verschil kan maken. Noem het onze calvinistische inborst, maar ieder van ons kan wel degelijk een verschil maken. We moeten niet met het vingertje naar de ander wijzen, naar Den Haag of de wereld. Nee… het begint bij jezelf!”
Het aloude adagium: een betere wereld begint bij jezelf.
“Ja en nog steeds een waarheid als een koe. Sterker nog: als je de goede dingen doet, word je ook nog eens gelukkiger. Ik ben er heilig van overtuigd dat de mens van nature goed is en het beste met zichzelf en de omgeving voor heeft. Plaats mensen terug in hun natuurlijke omgeving en je ziet dit ook terug in gedrag, maar eenmaal terug in de bewoonde wereld wordt de mens onverschillig. Dan maakt het niet uit waar het afval blijft en waar de stroom vandaan komt. Zolang er maar stroom uit de muur komt en water uit de kraan. Terwijl dit een onhoudbare situatie is.”
Maar nu klinkt er toch vooral veel cynisme door.
“Nee helemaal niet, want de positieve kant van het verhaal is dat wanneer je kleine veranderingen gaat toepassen in je leven – en probeer het zelf maar eens – je direct trots en geluk gaat ervaren. Start vandaag maar eens met anders inkopen en ga actief op zoek naar alternatieven. Neem scheerschuim: jarenlang gebruikte ik die spuitbussen. Ik dacht: dit moet toch anders kunnen? Hoe deed mijn opa dat? Hij gebruikte de oude vergulde zeep en ik doe nu al twee jaar met zo’n potje. Zie het als een sport om alternatieven te vinden en dan kom je er vaak ook achter dat je helemaal niet in de supermarkt moet zijn.”
Hoe krijg je deze bewustwording tussen de oren van mensen?
“Door op een andere manier te communiceren. Zoals bij de boodschap voor afvalscheiding. Veel gemeenten gooien het in de communicatie op ‘scheid het afval dan bespaar je aan het einde van de rit zoveel euro.’ Weer die cijfers, daar overtuig je mensen niet mee. Maar als ik nu zeg: ik maak van jouw afval – wat eigenlijk grondstoffen zijn – een onderzoeksvoertuig waarmee ik op zonne-energie naar de Zuidpool ga rijden, dan denk je: ‘wow, daar wil ik aan mee doen!’.”
Ja, vertel eens over je 2048Antarctica project.
“Antarctica is het laatste ongerepte natuurgebied op aarde waar maar liefst 70% van al ons zoetwater ligt opgeslagen. En dit is aan het smelten door ons toedoen. Het is toch ongelooflijk dat we in twee eeuwen tijd de hele voorraad fossiele brandstoffen, die er miljoenen jaren over hebben gedaan om te ontstaan affakkelen?! Ik kan er met mijn hoofd niet bij. Het goede nieuws is dat de mens inventief is. Dus als we nu eens stoppen met de dingen te doen waarvan we weten dat we ze eigenlijk niet meer zouden moeten doen, dan kunnen we ook daadwerkelijk stappen zetten.”
Wat zie je dan voor je?
“Er is ongelooflijk veel kennis. Als we deze nu eens met elkaar gaan delen. De mogelijkheden zijn er, maar we doen het niet. En dat is zo zonde. We hebben iedereen nodig, want iedereen brengt unieke kennis met zich mee. Als we kennis aan elkaar koppelen dan gaan er dingen gebeuren die we helemaal niet kunnen voorzien.”
Wat zou je de mensen willen meegeven? Wat is the next level?
“Start met doen! Niet morgen, maar vandaag. We overschatten wat we in een jaar kunnen doen, maar we onderschatten wat we in vijf jaar kunnen doen. Als je dat beseft, kun je echt stappen zetten. Begin nou maar gewoon. Want het gaat wel over jouw geluk. Jouw toekomst. En jouw nalatenschap. Hoe wil jij herinnerd worden?”
