We staan rond 6.30u op. Hebben redelijk geslapen en gaan naar de hut waar we weer genieten van een paar koppen zwarte thee. Daarna nog een gebakken ei en nemen we afscheid van Ramche en gaan we naar Cheram zo’n 2 uur afdalen. Er staat een zeer frisse wind en het is volop bewolkt. Duidelijk een dag waarop er weer niet gevlogen wordt met de heli. Het is werkelijk een prachtige wandeling naar Cheram. Langs de laatste stukken van de gletsjer met watervallen en groene morenen heuvels en aan de andere kant prachtige bossen. Ook heel veel mooie gele vetplantjes en je ruikt de geuren en kleuren bossen. Als ik uiteindelijk wat verder voorruit loop kom ik Cheram binnen. Ook dit plaatsje heeft niet meer dan 2 tot 3 hutjes maar is de heli uitgangsplek en daarmee een zeer belangrijke logistieke plek. Als ik het terrein oploop geloof ik mijn ogen niet. Ik zie Josette de Zwitserse klimster voor me staan. Eerst denk ik nog dat er toch een heli gevlogen is. Hebben we die dan helemaal niet gehoord? Maar neen Josette is blijkbaar ook gaan lopen na ons alleen is met een andere Sherpa meegelopen die niet verkeerd is gelopen en gisteravond doorgelopen is naar Cheram. Alle andere zitten nog steeds in het BC te wachten. We zijn moe maar zeer voldaan dat we de beslissing genomen hebben. We bestellen 2 zwarte bakken koffie maar voordat we die geserveerd krijgen horen we de heli. Het is de Italiaanse klimmer en piloot Simone Moro en hij blijkt niet door te kunnen vliegen naar BC. Hij stelt voor ons met wat Sherpa’s naar Taplethok te brengen op 1350m. Dat zou geweldig zijn! We gaan met 6 mensen in de heli met onze rugzakken. Eigenlijk mag je met 6 helemaal niet in de heli maar omdat we van 4550m naar 1350m gaan durft Simone het wel aan. We duiken omlaag de vallei in. Het wordt steeds groener en als we de vallei van Cheram uit vliegen doemen de eerste huisjes uit de bewoonde wereld op de hellingen op. We vliegen nog steeds omlaag. Ondertussen klets ik via de intercom met Simone. Ik ben voorin gaan zitten dan kan dat. Hij vraagt naar onze toppoging en die van Marco. Niet voor niets hij heeft wat geruchten gehoord of hij nu wel of niet de top heeft gehaald. Als we heel spectaculair een wild stromende rivier volgen lijkt het wel een film. Simone vliegt echt heel laag over de rivier. Als hij recht op een stalen hangbrug afvliegt denk ik dat hij wil uitsloven en indruk wil maken. Hij gaat er recht tegenaan vliegen denk ik nog. Maar vlag voor de brug draait hij naar links en zet de heli op een stuk gras neer vlak naast de rivier. Wauw wat een vlucht. In een paar minuten van de top van de Mont Blanc naar de hoogte van Chamonix 1350m. Als de deur opengaat voel je gelijk de tropische warmte. We weten niet hoe snel we onze korte broek aan moeten doen. Cas en ik feliciteren elkaar met de goed gemaakte keuze om gisteren het BC op eigen houtje te verlaten. Even later zitten we bij een tentje waar we kunnen blijven slapen en eten. Het is allemaal super primitief maar vanuit dit dorp rijden er jeeps naar de rest van de dorpen en steden. We zitten wat voor ons uit te staren om de snelle overgang ook voor ons lichaam te laten wennen en dan horen we weer de heli. Het is Simone gelukt om de rest van ons team uit het BC te halen. Het is heel erg spectaculair verlopen horen we. Misschien zelfs met wat te veel risico’s maar iedereen is verrukt. Toen hij probeerde het BC te halen was het volop bewolkt. Toch is hij onder de wolken door gevlogen en heeft de heli langs de rotsen omhoog laten kruipen. De mensen in het BC hoorde de heli wel maar zagen hem niet totdat hij hem plots vanuit het niks op het heli platform neerzette. Snel de mensen erin en ze afgezet in Cheram. Dat trucje heeft hij nog 5x herhaald net zolang tot alle mensen met alle expeditie duffels in Cheram stonden. Daarvandaan heeft hij iedereen op zijn gemak naar Taplethok gevlogen. Het is een wonder hoe het allemaal verlopen is. Iedereen is zo uitgelaten en uitbundig dat we even later met zijn alle aan het bier zitten. Inclusief Simone die zijn bier mengt met Sprite. Na een uurtje gaat hij weer richting Lukla met 2 teamleden uit onze expeditie die nog weer doorgaan voor een expeditie naar de Lhotse en daarna nog Makalu.
Lolo de Spanjaard is ook zo blij dat hij zich rijkelijk vermaakt met de biertjes en andere lekkernijen. De hele dag is er een uitgelaten stemming zeker ook onder de Sherpa’s. Er wordt volop gedronken en gegeten. De expeditie zit erop en nu is het tijd om te ontspannen. Pas morgen gaan we met jeeps verder, vandaag is het genieten!
