Zo, het heeft even geduurd maar hier dan weer een update. Een lange deze keer want er zijn flink wat dagen verstreken. Dit kwam doordat de tonnen met alle communicatieapparatuur al enkele dagen vooruit waren gestuurd. Rond het Chinese Basecamp kwamen we deze spullen weer tegen. Helaas konden we ze niet eerder gebruiken. Nu we eindelijk gesetteld zijn in Base Camp op 5700 m. kunnen we jullie weer op de hoogte brengen van onze laatste avonturen.
Zaterdag 3 mei
Bart sloot zijn laatste verslag af dat we heerlijk kunnen bijkomen in Kathmandu. Hierna vervolgde, bijna iedereen, de tocht richting het basiskamp van de Cho Oyu. De 2,5 dag in Kathmandu zijn door een ieder op eigen wijze ingevuld. Bij aankomst na de trekking op 3 mei dook ik zelf meteen het zwembad in met Robert. Heerlijk om zo even te ontspannen! Helaas duurde dit niet lang aangezien de onweersbuien over Kathmandu trokken en we dus gedwongen werden ergens binnen te zitten. Ook geen straf, want de service in het Summit Hotel is optimaal. Wat het eten betreft: niet voor iedereen! Ik heb gelukkig de dans ontsprongen maar de meeste moesten toch vaker dan gebruikelijk naar het toilet… iets dat ons de komende dagen blijft achtervolgen.
Zondag 4 mei sightseeing Kathmandu
Met nog 2 dagen voor de boeg een hoop tijd voor sightseeing in Kathmandu. Maar, er moesten ook wat formele taken afgehandeld worden. Rene de Bos nam ons mee om kennis te maken met de sherpa’s. Na een korte wandeling waren de sherpa’s al druk bezig met de voorbereidingen voor de komende dagen. Tenten werden opgezet, pannen en bestek gesorteerd en de laatste controles op tafels en stoelen werden gedaan. Ongelofelijk om te zien wat er allemaal mee gaat op zo’n expeditie. Je hebt er geen weet van tot dat je het ziet. Hierna volgde een indrukwekkend voorstelrondje. De sherpa’s mochten eerst maar dat was achteraf gezien niet zo slim. ‘I have climbed Everest 7 times, Cho Oyu 3 times, Nanga Parbat 5 times … …’. En dat ging minuten lang door waarbij Rene zelfs enkele malen moest ingrijpen omdat de lijst met beklimmingen erg lang werd. Ja, en toen mochten wij dus.. iedereen hield het kort ;-). De rest van de middag werd gebruikt om downtown Kathmandu (Thamel) te bezoeken. Noodgedwongen, door wederom het weer, werd er lang geluncht en van winkel naar winkel gesprint. ’s Avonds werden we door Geert-Jan getrakteerd bij Rum Doodle. Na een gezellige avond ging iedereen op tijd naar bed. Morgen weer vroeg uit de veren!
Maandag 5 mei puja
Onze laatste dag in Kathmandu stond in het teken van een puja, oftewel een inzegening. Na even gewacht te hebben mochten we 1 voor 1 naar binnen. De inzegening koste best wat tijd doordat de Lama voor iedereen een bepaald ritueel had: een lange spreuk, dan met een soort zwaard zwaaien, korrels op je hoofd strooien en vervolgens olijfolie over je heen gieten. Lekker plakken. Tot slot kreeg iedereen een geluksketting en een geheim envelopje voor in je portemonnee. Laten we hopen dat het geluk brengt op de berg straks! De groep werd na de puja aanzienlijk kleiner. Heleen en Heidi gingen richting een klooster en dus moest er afscheid genomen worden. Ook voor Carmen zit het er op. De volgende dag zou ze richting Spanje vliegen. Erg jammer aangezien het gezellig was met deze groep die we tijdens de trekking hadden. Voor Kim een flinke aderlating aangezien ze de enige overgebleven vrouw is, op één vrouwelijke sherpa na. Hierna ging iedereen zijn eigen weg. Met Cas, Carmen, Robert en Wietse ging ik richting Bakta Pur. Een beetje ongemakkelijk in de taxi met z’n vijven maar goed. Een prachtig klein stadje net buiten het drukke Kathmandu. Een rijke historie hing hier wat ook te zien was aan de prachtige tempels en even zo mooie huizen. Na anderhalf uur had Cas het wel gezien en gingen we richting het Summit Hotel. De avond gebruikte iedereen om zijn spullen gereed te maken, want de volgende dag gaat de expeditie eigenlijk echt van start. Eindelijk zullen we maar zeggen. We kregen ook nog een leuk presentje van Bart en Gijs. En officiële Cho Oyu 2014 Expedition polo met bijbehorende logo! Super initiatief en deze polo gaat hopelijk vaak gedragen worden door de leden.
Dinsdag 6 mei naar Tibet
Om 5 uur werden we ruw gewekt door de gebruikelijke wake-up-call: ‘Good morning Sir, this is your wake up call, time for breakfast!’. Om 6 uur sprongen we in de bus om in ieder geval Nylam te bereiken wat over de grens ligt. Er zou sprake zijn van een staking bij de Chinese grens, dus met enige huivering slingerden we omhoog. Eerder al iets verteld over het eten wat niet bij iedereen goed viel, en aangezien het geen geasfalteerde wegen zijn is het goed voor te stellen dat de reis niet voor iedereen prettig was. Vlak voor het passeren van de grens werd er geluncht. Deze lunch zou ons de komende dagen nog vaak voorgeschoteld worden. Het betreft zowel ’s middags als ’s avonds namelijk rijst met extra ingrediënten. Hoewel ik rijst in Nederland liever oversla werk ik het hier vakkundig naar binnen. Het zal wel door de hoogte komen dat ik het opeens lekker vind. Voor het passeren van de grens was iedereen gewaarschuwd! De Chinezen die hier ver weg gestopt zitten van Peking zijn alles behalve vriendelijk namelijk. Een soort straf eigenlijk, en dat is goed te merken. Met serieuze blikken en gebaren werden we gesommeerd in formatie te staan voor de paspoortcontrole. Wie uit de lijn stapt zou hardhandig worden teruggeplaatst. Het paspoort van Kim Beerhorst werd 3x gecontroleerd en kortdurend voor een extra check ingenomen, maar uiteindelijk mocht ook zij door Tibet in.
Hierna werd direct duidelijk dat we ons in China bevonden. Een prachtige weg zou ons binnen een mum van tijd in Nyalam brengen. De wegen zijn van uitstekende kwaliteit en doet niet onder voor de A12. Na wederom rijst als avondeten te hebben gehad ging iedereen vermoeid richting zijn kamer. Op zo’n lange rit in een bus kom je helaas nauwelijks aan slapen toe. Nog wel een heugelijk moment wat Rene ons wist te vertellen. Alle duffels en tonnen zijn de controle goed doorgekomen. Dat betekent dat al het eten (ook de verpakte worsten van Wilco en de reusachtig poot met ham van Cas), camera/film-apparatuur en satelliettelefoons nog in ons bezit zijn.
Woensdag 7 mei Cho Oyu
Deze dag is alles behalve spannend, maar toch mooi. Van Nyalam vertrekt de karavaan met 4 jeeps en een truck met de bagage richting Tingri. De laatste stop voordat het voorlopige basiskamp bereikt wordt. Via het Tibetaanse hoogplateau rijden we gestaag door. Op de pas van 5000m. wordt een laatste stop gemaakt voor wat foto en filmwerk. Na deze korte onderbreking rijden we in nog geen uur naar Tingri. Onderweg doemen de 7- en 8-duizenders zich langzaam op. Vlak voor het bereiken van Tingri schrikt iedereen op als we daar voor het eerst de Cho Oyu met zijn 8201 meter boven alles zien uitstijgen. Wat een reusachtige berg! Gaan we daar proberen op te komen? Na het ontzag komt de euforie terug. We hebben er allemaal zin in om als team op die top te komen. Zoals gezegd is Tingri de laatste stop. En dus ook de laatste avond dat we op een soort van matras liggen. Slapen ging eigenlijk niet door het concert wat de straathonden hier dagelijks houden. Geen vriendelijk geblaf want uit het raam is goed te zien dat het een soort straatgevechten zijn. Als ze eindelijk vermoeid zijn valt iedereen in slaap.
Donderdag 8 mei fantastische sherpa’s
De sherpa’s rijden al weg uit Tingri als wij om 9 uur aan ons ontbijt beginnen. De rit duurt slechts 2 uur en in die tijd proberen zij al de eerste tenten op te zetten. Met de jeeps vertrekken we 1 uur later richting de Cho Oyu die onder een blauwe hemel geweldig afsteekt tegen de rest van de bergen. Na een tijdje is ook de Everest in beeld. Indrukwekkend om te zien maar de ogen blijven gericht op onze eigen berg. Bij aankomst in het Chinese basiskamp op 4900m (het echte basiskamp wordt rond 13 mei bereikt op 5700m.) proberen we te helpen met het opzetten van de tenten. De hoogte is hier goed merkbaar want na het sjouwen van wat stenen loopt iedereen al zwaar te hijgen. Gelukkig zijn de sherpa’s goed getraind anders waren we nu nog bezig. We gaan nu 2 dagen acclimatiseren en morgen een klein tochtje doen om hoogte te winnen.
Vrijdag 9 mei
Na een lange nacht in het Chinese basiskamp word ik (Kim) redelijk uitgerust wakker. De nacht werd af en toe onderbroken door jankende honden, belletjes van jaks die om onze tent heen grazen en windvlagen die aan de tent rukken. Het zand van de Chinese hoogvlakte zit al overal. Om 7.30 uur wordt er ontbeten m et de groep met chiapati, omelet en cornflakes. Uiteraard ook veel thee om uitdroging en hoogte-ziekte klachten voor te zijn. Het team voelt zich over het algemeen redelijk. Rene heeft helaas nog steeds last van maag-darmklachten, ondanks Loperamide en Norit. Hugo heeft deze ochtend last van hoofdpijn en misselijkheid en laat de acclimatisatiewandeling die vandaag op het programma staat, aan zich voorbij gaan.
Vanaf Chinees BC vertrekt de groep. Mijn benen voelen wat zwaar aan, dus ik pak een rustig tempo. Bovendien heb ik af en toe nog steeds last van de na-weeën van m’n verstuikte enkel waardoor ik behoudzaam m’n voeten neer zet. Het doel is een topje vanwaar we een schitterend uitzicht hebben op de Cho Oyu. Sieto keert wat eerder terug, de rest van de groep loopt door tot het uitzichtspunt. Aldaar veel wind maar een magnifiek uitzicht. Tijd voor een interview en filmopnames van Gijs, Bart, Wilco en Cas. Daarna is het tijd om af te dalen. We pakken een alternatieve route die soms langs wat steilere hellingen gaat zonder duidelijk pad. Iedereen komt ongeschonden beneden in Chinees BC. Rond 13.30 u is het tijd voor de lunch: frieten met bananenpannenkoeken en salade. Wat een feest! De rest van de middag in de warme tent doorgebracht. Ik krijg hoofdpijn en hoop dat die na een dutje weer afzakt. Helaas is dit niet het geval en dus besluit in 2 paracetamol en 1 brufen in te nemen. De hoofdpijn is waarschijnlijk het gevoel van de hoogte en de geleverde inspanning van vandaag. Het avondeten laat ik aan me voorbij gaan en ik ga met een warme waterfles lekker in m’n tentje liggen. Hopelijk voel ik morgen weer wat beter.
Zaterdag 10 mei
Vannacht is de wind in Chinees BC niet gaan liggen!!! Gelukkig wakker zonder hoofdpijn. Rond 6.35 uur op, tas inpakken en alles klaar maken voor vertrek naar intermediate basecamp. Na het ontbijt met muesli, cornflakes, omelet met kaas en chiapati’s vertrekken we per truc naar intermediate BC. De afstand is ongeveer 11 km en de weg ernaar toe is saai, stoffig en winderig. Frank maakt vanuit de laadbak enkele shots van het woeste landschap. Aangekomen bij IBC worden we meteen verwelkomt door Chinese militairen. Iedereen mag meteen zijn paspoort inleveren, de reden is ons onduidelijk. Sommige leden van de groep hebben moeite met het inleveren van hun paspoort ;). Ondertussen moeten we wachten op de sherpa’s en de rest van onze spullen. Een korte wandeling maken in de buurt van de Chinese militaire post mag niet en foto’s maken van de militaire post is verboden. Als alle spullen zijn aangekomen helpen we met het opzetten van onze tenten. Het effect van de hoogte is hier ook al goed voelbaar (5400 m). Na het optillen van de stenen om de scheerlijnen vast te zetten leidt steevast tot lichte kortademigheid. Daarna is het tijd voor een noedelsoepje, gevolgd door een theepauze. De jaks die morgen onze spullen gaan vervoeren naar ABC, lopen rond IBC rond. Af en toe zitten er agressieve jaks tussen, waarbij zelfs de jakdrijvers een sprintje trekken. Ondanks het foto-verbod worden er uitgebreide foto’s gemaakt van de jaks en de bergen. Nu maar hopen dat de militairen onze camera’s niet gaan controleren….. Rene voelt zich op zich wel beter, alleen de buikklachten blijven. In overleg besloten om het nog 1 nachtje aan te zien en anders te starten met een antibiotica kuur. Zeker niet optimaal om aan de antibiotica te gaan, maar soms zijn er weinig andere opties. ’s Avonds een schitterend uitzicht op de Cho Oyu met een prachtige sterrenhemel. Stiekem nog een paar nightshot’s gemaakt.
Zondag 11 mei ABC
Vandaag gaan we naar ABC! Het einddoel komt steeds dichter bij. Na het dagelijkse ontbijt met pannenkoeken en havermoutpap is iedereen klaar om te vertrekken. De spullen moeten wel nog allemaal op de jaks worden geladen en we hebben onze paspoorten nog niet terug.
Rene heeft helaas opnieuw een slechte nacht gehad, zonder last te hebben van hoogteziekte. De antibiotica is helaas nog niet aangeslagen. Besloten wordt om een brommer te regelen en Rene zover mogelijk richting ABC te vervoeren.
Rene vertrekt als eerst en loopt het eerste stukje achter de brommer aan. Dit omdat de Chinezen dit niet zouden mogen zien. Aparte regels….. Het team besluit te vertrekken, het weer is mooi. Ik doe m’n gore-tex jas uit, want de temperatuur is prima om in een softshell te lopen. Onderweg schiet ik een aantal foto’s van het ruige landschap. Naarmate we hoger komen, is bij elke bocht een ander landschap te zien. Wat een plaatjes! Ik loop rustig m’n eigen tempo en terwijl ik een Snickers eet, verstap ik me opnieuw en voel een pijnsteek in m’n linker enkel. Helaas is de enkel nog niet dermate stabiel dat ik pijnvrij kan lopen. Vervelend, maar wat mij betreft geen reden dat m’n expeditie in gevaar komt of dat het onveilig zou zijn. Ik loop achter Frank aan en kan op de kam een aantal mooie foto’s maken. Frank maakt ook nog een korte opname van mij, met 1 re-take. Ik zeg dat we op 4500 m zitten, terwijl het 5400 met moet zijn. Het zal de hoogte wel zijn ;). De sherpa’s komen op de kam op een gegeven moment mij voorbij lopen in een tempo van heb ik me jou daar. In de verte hoor ik de bellen van de jaks. De jaks hebben ook een flink tempo, ondanks hun grote last. Ik kom ongeveer tegelijkertijd met Rene aan in ABC. Een aantal tenten staat al op redelijke vlakke plateau’s. Ook een grote luxe eettent is opgebouwd met stoelen en zitjes. Dit is de luxe van een full-support expeditie. Na het bijkomen van de inspanning worden de tenten ingericht met alle spullen uit de duffels en expeditie-tonnen. Iedereen heeft een eigen tent en kan deze naar eigen inzicht inrichten. Ik voel de hoogte een beetje, zich uitend in hoofdpijn, maar met 2 paracetamol tabletten is deze weg. Het oppompen van m’n Exped donsmat moet ik in etappes doen.
’s Avonds krijgen we een uitgebreid diner met soep met kroepoek en echte Nepali Dhalbat met ananas als toetje. Rond 20.30 u zoekt iedereen z’n eigen tent op voor een lange nacht.
Sportieve berggroeten namens het hele team!
Hugo Mentink & Kim Beerhorst
